Botë

Kroacia merr Rafale-in e saj të fundit dhe përfundon revolucionin e saj ajror

    Më 25 prill 2025, Kroacia mori zyrtarisht avionin e saj të dymbëdhjetë dhe të fundit Rafale F3-R, duke shënuar fundin e një programi ambicioz të modernizimit të forcave ajrore. Aeroplani me një vend, me numër serial 159, u ul në Bazën Ajrore Zagreb-Pleso, duke përfunduar një kontratë historike me vlerë më shumë se 1 miliard dollarë të nënshkruar me Francën në vitin 2021.

    Me mbërritjen e këtij aeroplani luftarak shumëfunksional të gjeneratës së fundit 4.5+, Kroacia tani ka një skuadrilje të plotë, të përbërë nga dhjetë Rafale me një vend dhe dy Rafale me dy vende. Ky hap i madh në aftësi zëvendëson MiG-21-shët e vjetër, që datojnë nga vitet 1970, dhe e rendit Kroacinë midis kombeve më të pajisura në rajon për sa i përket mbrojtjes ajrore.

    Modernizim historik për ushtrinë kroate

    Ministri i Mbrojtjes Ivan Anušić e përshëndeti ngjarjen si “transformimin më të rëndësishëm strategjik në historinë e kohëve të fundit të Forcave Ajrore Kroate “. Ai kujtoi se qeveria po investonte masivisht në modernizimin ushtarak, me shpenzimet e mbrojtjes që arritën në 2% të PBB-së këtë vit dhe duke synuar 2.5% deri në vitin 2027.

    Përtej performancës së tij teknike – radari AESA RBE2, suita e luftës elektronike SPECTRA, kapaciteti mbajtës i raketave Meteor – Rafale i ofron Kroacisë një shkathtësi strategjike të paparë: epërsi ajrore, sulme tokësore, misione zbulimi dhe integrim të plotë në rrjetet komanduese të NATO-s nëpërmjet Link 16.

    Por kjo rritje e pushtetit vjen në një kontekst të tensionuar. Modernizimi i Kroacisë vjen në një kohë kur Serbia fqinje, me të cilën vazhdojnë tensionet historike, po negocion nga ana tjetër blerjen e avionëve luftarakë Rafale, duke nxitur frikën e një gare të re armatimesh në Ballkan.

    Për Francën, ky sukses konfirmon atraktivitetin në rritje të Rafale në tregun ndërkombëtar krahasuar me konkurrentët amerikanë dhe nënvizon ndikimin në rritje të Parisit brenda NATO-s. Për Kroacinë, ky është një hap vendimtar: ambicia për të qenë një shtyllë e besueshme e sigurisë rajonale, duke forcuar njëkohësisht rolin e saj brenda Aleancës Atlantike.